งานวิจัยจากจีน พบว่า การงีบหลับกลางวันที่นานกว่า 60 นาทีขึ้นไป หรือการงีบหลับในช่วงเช้า อาจเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดของผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2
หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ปัจจุบัน พบว่า การนอนหลับมีบทบาทต่อระดับน้ำตาล และการควบคุมเบาหวาน ผู้คนทั่วไปที่ไม่ได้ทำงานเป็นกะมักนอนหลับในช่วงกลางคืน และอาจงีบหลับในช่วงกลางวัน ในปัจจุบันนักวิจัยเริ่มต้นศึกษาถึงผลกระทบของการงีบหลับกลางวันต่อสุขภาพของมนุษย์ โดยให้นิยามของการงีบหลับในเวลากลางวันว่า หมายถึงการนอนหลับตอนกลางวันในระยะเวลาที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่ง ของระยะเวลาเฉลี่ยของการนอนหลับในเวลากลางคืน สำหรับผู้เป็นเบาหวาน พบว่า การถูกรบกวนการนอนหลับตอนกลางคืน ไม่ว่าจะเป็นระยะเวลาการนอนหลับไม่เพียงพอ หรือคุณภาพการนอนหลับไม่ดี หลับไม่สนิท รวมไปถึงอาการนอนไม่หลับนั้นมีผลต่อการควบคุมระดับน้ำตาลแย่ลง
Jinjin Yuan และคณะ จากประเทศจีน ได้ทำการศึกษาในผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 อายุเฉลี่ย 67 ปีซึ่งมีระดับน้ำตาลสะสมเฉลี่ยอยู่ที่ 6.8% จำนวน 226 ราย มีการสำรวจเกี่ยวกับการนอนกลางวันด้วยแบบสอบถามที่ได้รับการ validation ส่วนอาการนอนไม่หลับรวมถึงปัญหาเรื่องความจำและภาวะซึมเศร้ามีการประเมินด้วย Insomnia Severity Index, Montreal Cognitive Assessment และ Patient Health Questionnaires-9 ตามลำดับ ผลพบว่า ในจำนวนผู้เข้าร่วมงานวิจัยทั้งหมด มีผู้ที่งีบหลับกลางวัน 180 ราย โดยมี 66 ราย หรือ 33.9% รายงานว่าตนเองงีบหลับนานกว่า 60 นาทีต่อครั้ง มีจำนวน 162 ราย หรือ 90% รายงานว่าตนเองงีบหลับในช่วงบ่าย รายผลการศึกษาไม่พบว่าความบ่อยของการงีบหลับ มีผลต่อระดับน้ำตาลสะสมภายหลังการปรับด้วยปัจจัยที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ส่วนการงีบหลับที่นานกว่า 60 นาทีขึ้นไป และการงีบในช่วงเช้าสัมพันธ์กับระดับน้ำตาลสะสมที่แย่ลง เมื่อเปรียบเทียบกับการงีบหลับน้อยกว่า 60 นาที และการงีบหลับในช่วงบ่ายตามลำดับ
การงีบหลับในเวลากลางวันเป็นหนึ่งในปัจจัยที่มีผลต่อการควบคุมน้ำตาลในผู้เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 โดยการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงข้อมูลใหม่ที่แสดงถึงความสัมพันธ์ของการงีบหลับกับระดับน้ำตาลสะสมซึ่งอาจมีผลต่อการรักษาโรคเบาหวานต่อไป
เรียบเรียงโดย พญ. นิษฐา ปรุงวิทยา
ข้อมูลจาก https://www.frontiersin.org/journals/endocrinology/articles/10.3389/fendo.2024.1361906/full
